سلام همدل بزرگوار
گل شكفتم از بهاري امدنت....قلم وقدمت هميشه ايم سبز...............ياد وخاطره شهيدان..اين سرو قامتان سينه سرخهاي اوج پرواز تا بي نهايتکه تا ابديت...سند افتخار وهويت تاريخ خاک پاکمان خواهند بود...هميشه سبززمزمه اي با شهيد.....چند بيت از اين شعر بلند.......................نيمه شبها..در پنـــــاه خاکريز..........باتو بودم اي پرســــــتوي عزيـــــزبا تو با آن ذکـــــــر يــــارب ياربت.........عشق گل ميکرد هرشب بر لبتدر نگاهت صد معـــما داشتـــي.........در بيــــــابان شور دريا داشتياي زعشق وجانفشاني بي نظير......سينه ي سرخت شکوفا شد زتيرخنده زد آلاله ي زخمت به درد..........آسماني شد وجودت در نبـــــــــردنيمه شب..ديدم که بالا ميروي.........تا خدا تا عرش اعلـــي مي رويبال وپر را بــــــاز کردي تا خدا..........نيمه شب پــــــــــرواز کردي تا خدارفتي ومن مانده ام تنـــها ترين..........قطره اي در وسعت دريـــــــا ترينچيست اکنون زندگي جز آه ودرد.......آه با اين زندگــــــي بايد چه کرد..؟خســــته ام امروز وتنها مانده ام........دور...از غوغاي دريــــــا مانــــده امکاش سهمي هم به اين دل ميرسيد....کشتي ماهم به ساحل ميرسيددر هواي عشق با من دل نبــــود..........بر شهـــادت ذره اي قابـــل نبودورنه روح عشق در ما مي دميــد..........قسمت ماهم شهادت ميرسيدتا شوم در ظلمت شب..روسپــيد........کاش ميبردي مرا هم اي شهـــيد...................شعر هاشمي زا ده
